Stowarzyszenie Willa Decjusza zaprasza 2 grudnia (wtorek), o godz.18.00 na otwarcie wystawy malarstwa Aldony Mickiewicz zatytułowanej „Et in Arcadia Ego”. Wystawa została zorganizowana w ramach projektu „Ogrody Twórczości 2014”. Prezentacji obrazów towarzyszy katalog podsumowujący dotychczasowe osiągnięcia autorki. Wystawa czynna będzie od 1 do 15 grudnia 2014.
„Et in Arcadia Ego” to tytuł najnowszego cyklu obrazów Aldony Mickiewicz. Artystka podejmuje w nich najbardziej tajemniczy motyw ikonograficzny sztuki nowożytnej. Pojawił się on po raz pierwszy na obrazie Guercina (1591-1666). Kilka lat później Nicola Poussin maluje dwie różne wersje tego motywu. Od wieków toczy się nieustający spór o prawdziwe znaczenie tych przedstawień i kluczowej frazy – „Et in Arcadia Ego”.
„I ja byłem, żyłem w Arkadii” – miałby według jednych przemawiać do nas zmarły Arkadyjczyk. Według innych to Śmierć sama uosobiona przez czaszkę napomina „I tutaj jestem obecna”. Czy jesteśmy świadkami nostalgicznego głosu z przeszłości, czy napomnienia z przyszłości? W utopijnej przestrzeni Arkadii pojawia się pęknięcie, zatrzymanie, refleksja nad przemijaniem.
Ta niejednoznaczność motywu, oraz jego wanitatywna wymowa wydała się Aldonie Mickiewicz najwłaściwsza do opisania szczególnej sytuacji egzystencjalnej – stawania w obliczu śmierci. Artystka znana z martwych natur o tematyce wanitatywnej, które także znajdą się na wystawie, podejmując ten stary ikonograficzny motyw „Et in Arcadia Ego” snuje obrazami dalszą opowieść o przemijaniu.
To pierwsza po kilkunastu latach indywidualna wystawa Aldony Mickiewicz w Krakowie.
Aldona Mickiewicz – w latach 1979-1984 studiowała na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach profesorów: Tadeusza Brzozowskiego, Stanisława Rodzińskiego i Zbyluta Grzywacza. Dyplom z wyróżnieniem uzyskała w 1984 r. w pracowni profesora Stanisława Rodzińskiego. Jednocześnie w latach 1980-84 uczęszczała na wykłady z filozofii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W latach 80. uczestniczyła w wystawach Ruchu Kultury Niezależnej. W roku 1986 przebywała na stypendium artystycznym w Rzymie. W latach 1992-93 malowała wspólnie z Tadeuszem Borutą obrazy ołtarzowe w byłym klasztorze sióstr benedyktynek w Monte San Savino we Włoszech.
Swoje obrazy prezentowała na 33 wystawach indywidualnych w Polsce, Niemczech, Szwajcarii oraz we Włoszech, a także brała udział w ponad 100 wystawach zborowych, z których ważniejsze to: „Cóż po artyście w czasie marnym?”, Zachęta, Warszawa 1990; „Time & Tide”, Tokio (Japonia) 1992; „Biblia we współczesnym malarstwie polskim”, Muzeum Narodowe, Gdańsk 1994; „I barbari nel giardino”, Complesso Monumentale di S. Giovanni in Monte, Bolonia (Włochy) 1998; „Obrazy śmierci w sztuce polskiej XIX i XX wieku”, Muzeum Narodowe, Kraków 2000; „Pamięć i uczestnictwo”, Muzeum Narodowe, Gdańsk 2005; „Pokolenie ’80. Niezależna twórczość młodych w latach 1980-89”, Muzeum Narodowe, Kraków 2010, „Pokolenie ’80. Polityczny protest? Artystyczna kontestacja?”, Muzeum Okręgowe, Rzeszów 2012.
Laureatka Nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego (2008) oraz I Nagrody konkursu Wydawnictwa Znak na wspomnienia o ks. J. Tischnerze (2013).
Jej obrazy znajdują się w kolekcjach krajowych i zagranicznych m.in.: w Muzeum Narodowym w Gdańsku, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu, Muzeum Współczesnej Sztuki Religijnej „Dom praczki” w Kielcach, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Muzeum Diecezjalnym w Opolu, Augustinum Stiftung (Monachium) i w galerii portretów Opactwa Cystersów w Hauterive (Szwajcaria). Jest autorką tekstów o sztuce publikowanych w „Tygodniku Powszechnym”, „Znaku”, „Kontekstach” i zbiorowych publikacjach książkowych.
Partnerem Projektu jest Województwo Małopolskie